Przebieg dzisiejszej ulicy Kilińskiego powstał w XVII wieku. Prowadziła ona wzdłuż dwóch stawów, będącymi elementem kompozycji przestrzennej wokół pałacu Branickich.  Ulica nie posiadała wtedy jeszcze żadnej nazwy. Mówiono że to “ulica z rynku do pałacu idąca”. Jej zabudowa była związana z funkcjonowaniem dworu. Najpierw (od strony kościoła) powstała murowana wozownia. W 1806 roku na jej miejscu wzniesiono lożę masońską.  Za wozownią znajdowały się w kolejności drewniana ujeżdżalnia i domy dworskiego baletu. Pod koniec ulicy  wzniesiony został w latach 1766- 1771 pałacyk gościnny Branickiego wraz z niewielkim ogrodem. W połowie XIX wieku ulicy nadano nazwę Niemiecka. Od tego czasu zaczęto intensywnie ją zabudowywać. Istniały tam znane zakłady fotograficzne Bartmana i “Rembrandt”, hotel “Północny” i jedna z najelegantszych białostockich restauracji “Ermitaż”. Najważniejszym obiektem na tej ulicy był usytuowany na jej końcu, słynny hotel Ritz. Wybudowany w latach 1912- 1913 był najelegantszym hotelem w mieście. O jego klasie świadczyło 50 wygodnych pokoi z łazienkami (z zimną i ciepłą wodą!). Na parterze znajdowała się kawiarnia, fryzjer i bank. Natomiast na piętrze  wykwintna restauracja i bar. W hotelu zainstalowano pierwszą i przez wiele lat jedyną w mieście – windę.