Dwór wybudowano około 1860 roku dla Stefana i Zofii z Czarnowskich Wołczyńskich. W 1916 roku Tadeusza Woyczyńskiego sprzedał dwór rodzinie Zdziechowskich,. Grażyna Zdziechowska wniosła następnie majątek w posagu do małżeństwa z hr. Aleksandrem Dzieduszyckim. W posiadaniu Dzieduszyckich dwór pozostaje aż do wybuchu II Wojny Światowej.

Dwór murowany i otynkowany, posadowiony jest na planie wydłużonego prostokąta o nieregularnej bryle. Złożony z siedmioosiowej części parterowej oraz dostawionej do niej prostopadle trzyosiowej części piętrowej. Obie części z poddaszami pokrytymi dwuspadowymi dachami o szeroko wysuniętych poza lico elewacji okapach. Połacie dachów pokryte wtórnym eternitem. Na frontowej elewacji części parterowej zlokalizowano pośrodku piętrowy ryzalit przekryty dwuspadowym dachem, w partii parteru boniowany na narożach, z żeliwnym balkonikiem w partii piętra, wieńczony trójkątnym szczytem z oknem okullusowym. Układ wnętrz dwutraktowy. Całość skomponowana w duchu neorenesansu, w postaci załamanych prostopadle ku dołowi naczółków nadokiennych występują też elementy neogotyckie. Na formę dworu wpływ wywarł opublikowany w 1860 roku wzorcowy projekt siedziby ziemiańskiej Henryka Marconiego.

Obok dworu położony jest park z 2 poł. XIX w.

Informacje ze strony www.polskiezabytki.pl

- dworu z 1905r., nr rej.: A-223 z 12.03.1986r.

- parku z  2 poł. XIX, nr rej.: 196 z 27.01.1984r.